Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

...ένα πρώιμο απόγευμα καλοκαιριού...

Συμβαίνει καμιά φορά

να σκοντάφτεις στο πόδι του ανέμου

που κουβαλάει εν’ άρωμα γιασεμιού

απ’ τ’ απέναντι περιβόλι.

.

Κι εμείς, μητέρα

που είχαμε ξαπλώσει από νωρίς.

έμοιαζαν τα παιδικά μας κρεβάτια

να μικραίνουν

σ’ ένα πρώιμο απόγευμα καλοκαιριού.

Πάσχιζες να μας κοιμήσεις

μα το σπίθισμα του λουλουδιού

στα όργανα τα αισθητήρια της όσφρησης

φούντωνε τις αισθήσεις

νιώθαμε να σκιρτά το σώμα.

.

Κι αλήθεια, μητέρα

από τα σχήματα που έπαιρναν οι σκιές

και γέμιζαν τους τοίχους του δωματίου

θυμάσαι ποια φύλαξα ατόφια στην μνήμη;

.

Ήταν εκείνου του τρελού

που έπλεκε στεφάνια για τον έρωτα

ισορροπώντας στα φτερά του ανέμου

καθώς εκείνος

μπερδεύονταν στα παιδικά μας μαλλιά.

.

.

.

.

.

Το τραγούδι το άκουσα από την συχνότητα του Ερωτικού στους 94,8 της μπάντας των FM, εδώ στην Θεσσαλονίκη.

Το αγάπησα.

Από το cd του Νίκου Τερζή «Μέσα από τον δικό μου κόσμο» η Αρετή Κετιμέ ερμηνεύει το τραγούδι «Κρυφή μου θάλασσα».

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αναμνήσεις γιασεμιού, τρελών ανέμων σπίθας, έρωτα, περίεργο κατασκεύασμα η μνήμη ήχε μου...

santos είπε...

αναμνησεις...
αναμνησεις... γλυκες νομιζω... αναζωπυρωνουν τις φλογες του σημερα..
φουντωνουν οι φωτιες του τωρα
στο λαδι του χτες...
κι εχει τοση ζεστη!!!
γλυκια ζεστασια

Vaso Mprataki είπε...

Αναμνήσεις...
σημαδεμένες από την γλύκα της μάνας
και το άρωμα των γιασεμιών...
είχαν απλώσει ρίζες
στον ίσκιο του δειλινού,
όταν το καλοκαίρι σαν πελώριο δέντρο ,
είχε απλώσει τα κλαδιά του, γεμάτο από τα τιτιβίσματα των διάφανων ωρών μας,
εκεί σε μια γωνιά του κήπου της μνήμης...

Πολύ όμορφες οι αναμνήσεις που μου ξύπνησες πλάγιε ήχε ...
να 'σαι καλά φίλε μου.
καλό σου απόγευμα!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Περίεργο όσο και τα αισθήματα μας canderel μου…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Όλα πυρώνουν καθώς μπλέκονταν στους χρόνους και τη μνήμη Santos…
Όλα πυρώνουν και κάποτε μας καίνε…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Τι να γυρεύουν κι αυτές οι μνήμες άραγε να αναστήσουν στην πρώτη κάψα του καλοκαιριού Βάσω;
Τι άραγε…