Μοιρολόϊ

Πριν κλείσουν τα ματάκια μου
τη μαύρη γη πριν δούνε
να διω φέρτε τις κόρες μου
εκεί στα ξένα πού ‘νε.

Φέρτε να δω τα ‘γγονια μου
κορμιά κυπαρισσένια
που ‘χουν κλαδιά πολύ ψηλά
καρδιά μαλαματένια.

Στα σκοτεινά κλειδώθηκα
κι έχω μεγάλη θλίψη
ψάχνει να βρει ο Θάνατος
σπίτι για να με κρύψει.

Μη με κοιτάς στα μάτια μου
Θάνατε πριν να γνωρίσω
αυτούς που ήρθαν να με δουν
πριν να τσ’ αφήσω πίσω.

Ένα ποτήρι με νερό
να πιω να ξεδιψάσω
αφού ζωή δεν το μπορώ
άλλο να την χορτάσω.

Σκοτείνιασαν τα μάτια μου
οι πέτρες τα ‘χουν κλείσει
κι όσα μου τα δάκρυα
το φως δε θα γυρίσει.