τώρα που γδάραμε την ψυχή μας
σε λόγια μισά κι ανούσια
θα γυροφέρνουν ανάμεσα μας
κάτι ξεχασμένες εικόνες
Ροτόντα, Σιντριβανίου
Πλατεία Ναβαρίνου
κι ο χρόνος, αδυσώπητα θα μας γερνάει
έτσι αναποφάσιστοι που ζήσαμε
πλάι στα κουρασμένα μας παραθυρόφυλλα.
2 σχόλια:
Αγαπημένη, αγαπημένη Θεσσαλονίκη της νιότης μου!
Καλή σου μέρα, φίλε!
Εκείνος ο Βαρδάρης...
μισός βοριάς, μισός αντάρτης
με δρασκελιές κατέβαινε το Σέιχ Σου.
Τη νύχτα μάζεψε ό,τι ήταν να μαζέψει
και το πρωί γυρεύαμε τα όνειρα
κάτω από τα σκόρπια φύλλα μας
και τα σπασμένα μας κλαδιά.
Δημοσίευση σχολίου