Στρατιώτης ποιητής

Έλιωσαν τα ρούχα μου με τα χρόνια

στρατιώτης ποιητής σ’ έναν κόσμο που σαπίζει.

Διαβάζω για τους Μάρτηδες

που σκέπασαν γαρύφαλλα τις πληγές τους

ακούω τους Απρίλιδες καθώς σκάβουν

λαγούμια στο χώμα που πατώ.

Κι όλο πληθαίνουν οι κλαγγές

κι όλο οι πληγές βαθαίνουν

κι αναρωτιέμαι

πως γίνεται κάποτε να ξεχνάς

και να συνεχίζεις;