Πόσα πια να περιμένεις
από κάποιον που έχει πια πεθάνει
εξαντλημένος
από τη θλίψη του καιρού
διψασμένος ανάμεσα σε πυρωμένους βράχους
πόσα πια να περιμένεις
απ’ τα σύννεφα που δεν τολμούν
μήτε να κλάψουν
κι οι λέξεις
πως να τολμήσουν στο άπειρο να ταξιδέψουν
που δεν έχουν πια φτερά
και γονάτισαν
έχοντας ξεχάσει τις προσευχές τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου