Τάγματα πεθαμένων κατεβαίνουν από τον ουρανό καθένας κρατάει ένα μικρό χάλκινο κουτάλι λίγο λίγο αδειάζουνε τη θάλασσα για να βρουν τον πνιγμένο εκείνον που κατάπιε μαζί με το νερό ένα μισοφέγγαρο.
Tωρα με τελειωσες!!!!!!!!!! Με δυέλισες!!!!! Πειραζει που εμενα απο ολο αυτο το ιστολόγιο το πιο δυνατό που μου σήκωσε την ψυχή ψηλά ήταν αυτό; Δυο λεξεις πολλές φορες αρκουν για να συγκλονίσουν!! Καλημερα φίλε μου.. Να χεις μια ομορφη μερα..
Γιάννη, στις 10/10/07 στο καφέ ΔΙΕΛΕΥΣΙΣ στη Γραβιάς 37 στις 19.30 ο φίλος Ανδρέας Καρακόκκινος παρουσιάζει την ποιητική του συλλογή, θα βείμαστε πολλοί φίλοι από το διαδίκτυο, ευκαιρία να βρεθούμε.
είχε πάρει ο πνιγμένος την μορφή του φεγγαριού απ’ την στημένη σκαλωσιά των εργατών ανέβηκε στον ουρανό φώτιζε απαλά τον κόσμο μόνο τα μάτια μας έκαιγε τούτο το φως τούτος ο πνιγμένος είχε πάντα μια παιδική μας φωτογραφία φυλαγμένη στο στήθος και κάθε βράδυ φώναζε τ’ όνομά μας.
κι είχε κάνει ενα φεγγάρι στη θάλασσα μα δεν θυμάμαι το χρώμα... ούτε την ιδιότητα... έκτοτε μόνο τη ματιά θωρρώ... και τους κύκλους της πέτρας... κατοπτρισμός στην πανσελήνο....
33 σχόλια:
που ναι τα μάτια σου να δουν αυτό το δειλινό..
Τάγματα πεθαμένων κατεβαίνουν από τον ουρανό
καθένας κρατάει ένα μικρό χάλκινο κουτάλι
λίγο λίγο αδειάζουνε τη θάλασσα
για να βρουν τον πνιγμένο
εκείνον που κατάπιε μαζί με το νερό ένα μισοφέγγαρο.
ταραζονται τα φεγγαρια Ηχε μου τα πανσεληνα....
ταραζονται και λεξεις - γραμματα στελνουν...
ταραζονται και πετρουλες άμμουδιας γινονται σε νερο πελαγιΣιο τη ¨λεξη ¨γραφουν"
φιλι....λεξης στο πελαγος ταξιδευει
φιλι....αυγης όμορφης για Σενα ΗΧΕ ΜΟΥ
Ταράζονται τα μάτια της ψυχής της
Ταράζονται τα φύλλα της καρδιάς της
Καλή σου μέρα Ήχε
Tωρα με τελειωσες!!!!!!!!!!
Με δυέλισες!!!!!
Πειραζει που εμενα απο ολο αυτο το ιστολόγιο το πιο δυνατό που μου σήκωσε την ψυχή ψηλά ήταν αυτό;
Δυο λεξεις πολλές φορες αρκουν για να συγκλονίσουν!!
Καλημερα φίλε μου..
Να χεις μια ομορφη μερα..
..εσυ εχεις τα πινελα
..εσυ εχεις την παλετα
εσυ μονο τον παραδεισο της
μπορεις να ζωγραφισεις
My thoughts, exactly...
:'(
ταραζονται τα ματια..οταν ταξιδευουν με τα ονειρα ανοιχτα πανια..κι ας εχουν μαβια αποχρωση!!
Ράγισε η καρδιά μου, από την ταραχή της απελπισμένης σου αναζήτησης...
Γιατί, καλέ μου, τόση μοναξιά;
Φιλί καληνύχτας και Γλαρένιες αγκλιές
Γιάννη, στις 10/10/07 στο καφέ ΔΙΕΛΕΥΣΙΣ στη Γραβιάς 37 στις 19.30 ο φίλος Ανδρέας Καρακόκκινος παρουσιάζει την ποιητική του συλλογή, θα βείμαστε πολλοί φίλοι από το διαδίκτυο, ευκαιρία να βρεθούμε.
Κι αν ναι.... εσύ θα το μάθεις ποτέ;
ταράζεται το πανσέληνο φεγγάρι..
ταράζεταί ή τρέμει...
όπως έτρεμες κάποτε εσύ
όπως έτρεμαν κάποτε τα κορμιά σας
όπως τρέμουν απόψε οι σκέψεις σου για κείνη...
Καλη σου νύχτα!
...κι αυτες οι πετρες, ταραζουν το πανσεληνο φεγγαρι του νερου, οπως ταραζονταν τα ομορφα πανσεληνα της ματια οταν εκλαιγαν...θλιψη...
καλη σου ημέρα.. πιο όμορφα είναι τα μάτια μετά το κύμα .όμορφα μιλάς.όμορφα νιώθεις..**
Παπαρούνα μου
τι κι αν τα μάτια κοιτάζουνε τούτο το δειλινό αν η ψυχή τα χρώματα ν’ απορροφήσει δεν μπορεί…
Καλώς ήρθες.
Κατερίνα μου
είχε πάρει ο πνιγμένος την μορφή του φεγγαριού
απ’ την στημένη σκαλωσιά των εργατών ανέβηκε στον ουρανό
φώτιζε απαλά τον κόσμο
μόνο τα μάτια μας έκαιγε τούτο το φως
τούτος ο πνιγμένος
είχε πάντα μια παιδική μας φωτογραφία φυλαγμένη στο στήθος
και κάθε βράδυ φώναζε τ’ όνομά μας.
Σκληροί που γίνονται κάποτε οι νεκροί μας.
Μαρίνα μου
εικόνες όμορφες και λέξεις με νοήματα βαριά
σε φιλώ.
Ηλία
Καλημέρα κι από εμένα
Μαρία μου
μπορώ εγώ να πω τίποτα;
Όχι πες μου!
Miss Tati μου καλώς ήρθες
τα όνειρα του ο καθένας μας αφήνει στα χέρια κάποιου
κι όμως πιο σίγουρα θα ήσαν στα δικά μας χέρια.
eρωτα μου
θα επιθυμούσα πιο χαμογελαστή να ήσουν…
Ότι κουβαλούν τα όνειρα Φεγγαραγκαλιά μου
πάντα ταραγμένο είναι
βλέπεις έχει το πάθος κρυμμένο εντός του.
Γλαρένια μου αναζήτηση όχι μοναξιά!
Φίλε μου Θοδωρή
πιστεύω πως δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα.
Πρώτα ο Θεός.
Ναταλία μου
ίσως να μην έχει αξία η απάντηση αλλά η συνειδητοποίηση.
Αποσπερίτη μου
καλή σου ημέρα
όλα μαζί.
Pixie μου
κλάψανε άραγε ποτέ;
Καλώς ήρθες.
Έχεις τα σχόλια κλειστά κι αδυνατώ να σχολιάσω.
ΙΟΝ μου
υπέροχη ημέρα να έχεις.
Άραγε γλυκά και να πονώ;
Όσο για κύματα μη το ρωτάς…
κι είχε κάνει ενα φεγγάρι στη θάλασσα μα δεν θυμάμαι το χρώμα...
ούτε την ιδιότητα...
έκτοτε μόνο τη ματιά θωρρώ...
και τους κύκλους της πέτρας...
κατοπτρισμός στην πανσελήνο....
μ' αρέσουν οι φθόγγοι σου ήχε μου.
Ήχε βόρειε, στην αγρύπνια δε φοβόμαστε σκοτάδι. Στην αγρύπνια μας ζητιανεύουν τα όνειρα τα μάτια μας. Πανσελήνους.
Καλό βράδυ
Mist μου
τείνεις τα χέρια στην λύπη ή στον ρομαντισμό;
Και τα δύο έχουν πόνο πολύ.
Vel… μου δεν ξέρω…
...και μάτια που μένουν ατάραχα σου αξίζουν;...
Δημοσίευση σχολίου