Με μάτια λυγισμένα σε κοιτάζω
οι σκέψεις μου τρέμουν απ’ την ανημποριά
κλέινεις τα μάτια κι αφήνεις ένα δάκρυ
στο μέτωπο με χτυπάει
ξανά και ξανά
κλείνω το στόμα
δε θ’ ακούσεις ποτέ ξανά από μένα τη λέξη πονάω
δε θα μ’ ακούσεις
βρήκα τον τρόπο να λιγοστεύω τις νύχτες
όχι τον χρόνο συσκότισης τ’ ουρανού
εγώ να λιγοστεύω
να γίνομαι ένα μικρό έντομο στον θολό ουρανό
στον ουρανό εκείνο που αναπνέεις.
Κάποια φορά
καθώς ψηλά θα πετώ
θα χαράξω το όνομα σου μέσα στα σύγνεφα
κι έτσι καθώς θα πέφτει ξανά το σκοτάδι
θα γεμίσεις με θολή και παγωμένη νύχτα.
22 σχόλια:
Νύχτες χρωματισμένες μαύρο μαργαριτάρι,νύχτες θαλασσιές.Λόγια στο έδαφος σκόρπια κείτονται..όνειρα κατεδαφιστέα.Βάλε καλύπτρα στο στόμα μην μιλάς,άχνα μην βγάλεις..μην χαραμίζονται οι λέξεις σου.Λόγια σκόρπια στο έδαφος,μην μιλάς.Λέξεις που σου γίνηκαν ρητορικά χαλίκια στο στόμα,ένα αχ σου βαρύγδουπο.Ψυχή ανάργυρη περιπλανώμενη στης θάλασσας τ'ανοιχτά και τα πανιά σου αστραφτερά. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ:)
αναρωτιέμαι: έχει αποτέλεσμα αυτή η προσπάθεια; κι αν κλείσει το στόμα δεν ξεχειλίζει από τα μάτια το "πονάω";
και μια παράτερη παράκληση... εκείνο το υπέροχο νανούρισμα που ακουγόταν πριν κάποιες μέρες.. πώς μπορεί να φτάσει ως εδώ?
αχ,ποσες φορες εχω σκεφτει εκ των υστερων οτι επρεπε να το κλεισω αυτο το στοματακι μου...αχ..υπεροχος για πολλοστη φορα...καλησπερα καλε μου...
Χρόνια πολλά ήχε μου .Σήμερα είναι η μέρα μας .Η μέρα των ποιητών και των καταραμένων. Φιλάκια
αν διαλεξεις να γινεις ενα εντομο στον θολο ουρανο διαλεξε να γινεις πυγολαμπιδα για να τον φωτιζεις :)
..όσο και να το προσπαθούμε καμιά φορά, όσο και να θέλουμε..η καρδιά, άλλα πράττει..το πονάω βρίσκει τρόπο και "ακούγεται".
..καλό σαββατοκυριακο Ιωάννη.
Μυστήριο είναι η αγάπη ..μυστήριο κι ο πόνος... κι αν ακόμα βούμε τροπους να μην γίνεται κραυγή ο πόνος ... το σημάδι θα υπάρχει για πολυ ακόμα μα ισως τότε θεραυπευτικά να λειτουργεί..
Ενα όμορφο Σαββατοκυριακο νάχεις ήχε μου!!!
κι έτσι καθώς θα πέφτει ξανά το σκοτάδι
θα γεμίσεις με θολή και παγωμένη νύχτα.
ΠΟΣΟ Μ'ΑΡΕΣΕ!
Τα πιο πολλά λόγια, με στόμα
κλειστό τα λέμε... η σιωπή είναι
πολλές φορές,για μας τους ίδιους,
πολύ πιο φλύαρη!! Τότε μπορούμε
να πούμε αυτά που πραγματικά θα
θέλαμε!! Πόσες αλήθειες κρύβει
η σιωπή μας!! Η αγάπη, ο πόνος,
η χαρά, η λύπη...εκει γεννιούνται
και μας πολιορκούν...
Να είσαι καλά** :)
σημασία έχει να μπορείς να πετάς...ακόμα και σαν μικρό έντομο!!να έχεις φτερά και να πετάς...
Καμέλια μου, πάντα στ’ ανοιχτά η ψυχή, μ’ ένα πανί μισοσκισμένο από τον άνεμο, μ’ ένα σαρίκι στο κεάλι πειρατικό.
Το αχ πάντα θα πονάει κ’ οι λέξεις, μεσόκοπες θα κουβαλούν την εφηβική του κούραση στις πλάτες του να ξεκουρασθεί.
Επιρρεπή, από παντού το πονάω μα κάποτε πρέπει και για τ’ ανέλπιδο να προσπαθείς.
Επιρρεπή, στείλε mail στο mail μου.
Mad μου κι αν έκανες δεν θα έμενες με την πίκρα της μη αντίδρασης σου;
Να μιλάς λέω εγώ, να μιλάς, τότε είναι που μαθαίνεις τα πιο σημαντικά.
Κατερίνα μου χρόνια πολλά.
Η μέρα μας, ναι…
Και παγκόσια ημέρα ύπνου ήταν, λες…
Rip μου ίσως κι αστέρας διάττοντας να γίνω να εύχονται τα παιδιά και οι ρομαντικοί…
Ηλία, και τον τρόπο βρίσκει να… νιώθετε…
Όμορφη εβδομάδα να έχεις.
Κατερίνα μου διδακτικά ίσως θεραπευτικά δε γνωρίζω να πω, κραυγή όμως γίνεται πάντα κι ας είναι μέσα μας εκείνη, κι ας μας ξεσκίζει τα σπλάχνα.
Όμορφή εβδομάδα σου εύχομαι.
Rodoula μου μόνο τούτο υπάρχει τότε…
Ο νικητής ποιος είναι Μαργαρίτα μου;
Κάποιος πρέπει να είναι ο νικητής…
Αγγελόσκονη μου πετώ κι ας κάποτε νιώθω να σέρνονμαι…
Δημοσίευση σχολίου