ΗΧΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΑΝ ΑΙΜΑ Η ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΑΝ ΚΡΑΣΙ ΠΑΝΤΟΣ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ (δύσκολα κρατάς το αίμα σε γυάλινη φυλακή... ) ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΧΕ ΜΗΝ ΚΟΠΕΙΣ ΑΠ'ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΠΑΣΜΕΝΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ
Μόιρα μου, στην υγεία θα πιώ εγώ την δική σου. Το βλέμμα σου το καθαρό, το κρυστάλλινο γέλιο, η χαμογελαστή σου διάθεση κ’ οι όποιοι αν το επιθυμείς πόνοι καθρέφτης είναι μιας ψυχής παιδικής αρά και καθαρής.
Κοπέλα μου με το καναρινί φόρεμα τόσους και τόσους πόνους κι άλλους τόσους πάλι κι άλλους πόσους ποιος γνωρίζει να πεί; Ένα φιλί μας αφήνει στο μάγουλο να ζει σαν τον Ιούδα η ζωή…
Αγαπημένε μου ήχε, γεννηθήκαμε για να ζήσουμε ευτυχισμένοι αιώνια. Αυτό όμως θα το καταφέρουμε μόνο μέσα από το δύσκολο μονοπάτι του πόνου. Ο πόνος βρίσκεται παντού γύρω μας. Λίγοι όμως καταλαβαίνουν την αξία του και γνωρίζουν να τον αντιμετωπίζουν με υπομονή και δοξολογία στο Θεό για το θεϊκό του σχέδιο της σωτηρίας μας και της καλλιέργειας της ψυχής μας. Είναι εύκολο να το λέω αλλά δύσκολα το εφαρμόζω.
Ελένη μου ο πόνος είναι η γνώση μας στο να εκτιμήσουμε το οτιδήποτε. Πίστευα και πιστεύω πως ο πιο σωστός δρόμος είναι εκείνος που μας έβγαλε κι απ’ τον πόνο. Ο κάθε ένας μας έχει διαλέξει τον δικό του δρόμο άλλος κοντά στον Θεό κι άλλο κάπου αλλού – δεν έχει για εμένα και τόσο σημασία – με πίστη αληθινή όμως σε τούτη την πορεία. Η πίστη είναι που οδηγεί τα βήματα μας και ο πόνος που τα κάνει πιο σίγουρα.
to kokkino krasi.. to aima pou kulaei stis fleves sou.. sta oneira sou .. se olokliro to einai sou.. kathws pto potiri ginetai mia mikri dosi ammou meneis ekei na to koitas .. na koitas ta xilia kommatia pou ginetai i kardia sou.. dixws skepsi tin fulakises se ena gualino keli...
Canderel μου …ακόμα διακρίνεις πάνω στην ίδια άμμο τα ίχνη των βημάτων εκείνου που πια έχει φύγει, μα να θυμάσαι πως όποιου η απόφαση και να ήταν η πράξη αυτή θα πονάει όσο θα επαναλαμβάνεται…
16 σχόλια:
Δύσκολα κρατάς το όνειρο σε γερασμένη ψυχή...
Καλό μήνα,Γιάννη! :))
ΗΧΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΑΝ ΑΙΜΑ Η ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΑΝ ΚΡΑΣΙ ΠΑΝΤΟΣ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ (δύσκολα κρατάς το αίμα σε γυάλινη φυλακή... )
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΧΕ ΜΗΝ ΚΟΠΕΙΣ ΑΠ'ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΠΑΣΜΕΝΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ
Τα λόγια σου μεθούν
και χτυπάνε φλέβα
"σπάμε κάγκελα"
Εγώ πίνω στη υγειά σου όμως..
Εξάλλου ξέρεις..
η πιο μεγάλη φυλακή εμείς..
Φιλί Ιωάννη των όμορφων λόγων κ εικόνων..
σε περιμένω..
σας περιμένω..
Μόιρα..
"Ένα ποτήρι ξεχειλίζει...
σκέψου
πόσο ακόμα
θα γεμίσουμε
πόνο..."
Ψυχή μου έτσι είναι, οι ψυχές που έχουν γεράσει πια ένα μονάχα πράγμα περιμένουν και τούτο δεν είναι το όνειρο.
Φάντασμα μου είναι αργά, κόπηκα κι εγώ.
Κι αλίμονο, ποιος είναι εκείνος που κατάφερε να μην κοπεί;
Ελένη καλώς ήρθες.
Οι μεθυσμένοι μονάχα δεν έχουν συνείδηση της δύναμης τους.
Και το μεθύσι γίνεται μονάχα από ποτό, από θυμό κι από έρωτα.
Μόιρα μου, στην υγεία θα πιώ εγώ την δική σου.
Το βλέμμα σου το καθαρό, το κρυστάλλινο γέλιο, η χαμογελαστή σου διάθεση κ’ οι όποιοι αν το επιθυμείς πόνοι καθρέφτης είναι μιας ψυχής παιδικής αρά και καθαρής.
Εκεί.
Εκεί για τόσο λίγο κι όμως
ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ!!!
Κοπέλα μου με το καναρινί φόρεμα τόσους και τόσους πόνους κι άλλους τόσους πάλι κι άλλους πόσους ποιος γνωρίζει να πεί;
Ένα φιλί μας αφήνει στο μάγουλο να ζει σαν τον Ιούδα η ζωή…
Αγαπημένε μου ήχε, γεννηθήκαμε για να ζήσουμε ευτυχισμένοι αιώνια. Αυτό όμως θα το καταφέρουμε μόνο μέσα από το δύσκολο μονοπάτι του πόνου. Ο πόνος βρίσκεται παντού γύρω μας. Λίγοι όμως καταλαβαίνουν την αξία του και γνωρίζουν να τον αντιμετωπίζουν με υπομονή και δοξολογία στο Θεό για το θεϊκό του σχέδιο της σωτηρίας μας και της καλλιέργειας της ψυχής μας. Είναι εύκολο να το λέω αλλά δύσκολα το εφαρμόζω.
Να χεις ένα όμορφο καλοκαίρι & καλές διακοπες. Χάρηκα που δεν φεύγεις !
Να σαι καλά.
Ελένη μου ο πόνος είναι η γνώση μας στο να εκτιμήσουμε το οτιδήποτε.
Πίστευα και πιστεύω πως ο πιο σωστός δρόμος είναι εκείνος που μας έβγαλε κι απ’ τον πόνο.
Ο κάθε ένας μας έχει διαλέξει τον δικό του δρόμο άλλος κοντά στον Θεό κι άλλο κάπου αλλού – δεν έχει για εμένα και τόσο σημασία – με πίστη αληθινή όμως σε τούτη την πορεία.
Η πίστη είναι που οδηγεί τα βήματα μας και ο πόνος που τα κάνει πιο σίγουρα.
Akb ευχαριστώ πολύ.
Προσωρινά τέλος από την Κυριακή οι διακοπές με μπαταρίες γεμάτες και ψυχή πλημμυρισμένη…
to kokkino krasi.. to aima pou kulaei stis fleves sou.. sta oneira sou .. se olokliro to einai sou.. kathws pto potiri ginetai mia mikri dosi ammou meneis ekei na to koitas .. na koitas ta xilia kommatia pou ginetai i kardia sou.. dixws skepsi tin fulakises se ena gualino keli...
Canderel μου …ακόμα διακρίνεις πάνω στην ίδια άμμο τα ίχνη των βημάτων εκείνου που πια έχει φύγει, μα να θυμάσαι πως όποιου η απόφαση και να ήταν η πράξη αυτή θα πονάει όσο θα επαναλαμβάνεται…
Δημοσίευση σχολίου