Στο πεδίο ασκήσεων όλα ταγμένα ορθά.
Τα όπλα, οι χειροβομβίδες, οι σφαίρες.
Στρατιώτες παραταγμένοι αφ’ ενός ζυγού.
Αφ’ ενός ονείρου.
Πολυβολούν εκ του γονυπετώς
Τα όπλα, οι χειροβομβίδες, οι σφαίρες.
Στρατιώτες παραταγμένοι αφ’ ενός ζυγού.
Αφ’ ενός ονείρου.
Πολυβολούν εκ του γονυπετώς
εκ του ορθίως.
Όνειρα, υποσχέσεις.
Αγάπες.
Δύο ηλιόσποροι στην τσέπη από την βραδινή σκοπιά
βαθύτερα η ερημιά.
Πόδι δεκαεννιάχρονου παιδιού
Όνειρα, υποσχέσεις.
Αγάπες.
Δύο ηλιόσποροι στην τσέπη από την βραδινή σκοπιά
βαθύτερα η ερημιά.
Πόδι δεκαεννιάχρονου παιδιού
που γέρασε σε μια νύχτα.
Κουτσαίνει με τον καιρό.
Σκοντάφτει στο «μάλιστα» και το «διατάξτε».
Σκοντάφτει.
Αγάπες.
Σα νυχτωμένες όσες δεν τόλμησαν ν’ ακολουθήσουν.
Στοιχειώνουν βήματα.
Απέμειναν χαρακιές στο κοντάκιο του όπλου.
Από χέρι σε χέρι τα όπλα.
Από χέρι σε χέρι οι αγάπες.
Ένα μετάλλιο, έπειτα άλλο ένα.
Όλη η σιωπή
μαζεμένη σ’ ένα φύλλο τιμητικής αδείας απουσίας
σ’ ένα δεκαήμερο φύλλο πορείας.
Παραμεθόριος.
Ανάχωμα
κι ο Μουεζίνης να προσεύχεται στον Αλλάχ.
Ανακωχή.
Κ’ οι αγάπες
ένα ταξίδι που ξεχάσθηκε
σ’ ένα δωμάτιο κλειδωμένο
σε μιαν υπόσχεση επιστροφής.
Κουτσαίνει με τον καιρό.
Σκοντάφτει στο «μάλιστα» και το «διατάξτε».
Σκοντάφτει.
Αγάπες.
Σα νυχτωμένες όσες δεν τόλμησαν ν’ ακολουθήσουν.
Στοιχειώνουν βήματα.
Απέμειναν χαρακιές στο κοντάκιο του όπλου.
Από χέρι σε χέρι τα όπλα.
Από χέρι σε χέρι οι αγάπες.
Ένα μετάλλιο, έπειτα άλλο ένα.
Όλη η σιωπή
μαζεμένη σ’ ένα φύλλο τιμητικής αδείας απουσίας
σ’ ένα δεκαήμερο φύλλο πορείας.
Παραμεθόριος.
Ανάχωμα
κι ο Μουεζίνης να προσεύχεται στον Αλλάχ.
Ανακωχή.
Κ’ οι αγάπες
ένα ταξίδι που ξεχάσθηκε
σ’ ένα δωμάτιο κλειδωμένο
σε μιαν υπόσχεση επιστροφής.
12 σχόλια:
Αλλοτριωμένοι και απρόσωποι
μέσα σ' εντολές σφαίρες
- αμέτρητες
για εξαφάνιση της πολυχρωμίας
Με βηματισμό όμοιο,
εφεύρεση τυρράνων
για ισοπέδωση των εγώ
Κάπου όμως στο βάθος της ψυχής μας
πεταλούδες παιχνιδίζουν
κι η φύση υπάρχει
Στο βάθος...
Στα χαρακώματα λοιπόν...
Μόνο για 'κείνη την ανακωχή,
κρατώ μιαν επιφύλαξην ακόμη...
Καλώς σε βρίσκω πάλι, σε τούτα τα γνωστά τα αγαπημένα.
αυτές οι υποσχέσεις...
Υπέροχο το τέλος. Εκείνη η υπόσχεση επιστροφής αιωρείται στον αέρα και δημιουργεί προσδοκίες. Μέρα καλή
Ήχε μου πολύ συγκινήθηκα...
Και θα συμφωνήσω με τους παραπάνω,το τέλος ήταν καταπληκτικό!
Αχ αυτές οι αγάπες... ταξίδια που έμειναν στο χθες αλλά πάντα περιμένεις να ξαναρθούν στο αύριο...
Για τους στρατιώτες της ζωής
κάποτε η σκοπια τους σώνει,
μα για τους άλλους της αγάπης
ποτέ δεν τελειώνει..
Καλή σου μέρα κι΄όμορφη,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Προμηθέα ίσως και να είναι κι έτσι.
Καλώς όρισες.
Η ανακωχή είναι με τον εχθρό, ποτέ με τα εντός μας Καναρίνι μου.
Καλώς ήρθες και πάλι.
Αγγελόσκονη μου τα πανιά μας και οι άγκυρές μας…
Η προσδοκία του ανέφικτου Λάκη.
Καλό σου ξημέρωμα.
Νέμο μου σα καταδύσεις της μιας μεγάλης ανάσας.
Ή μας πνίγουν ή μας ανεβάζουν στα ουράνια.
Στους δεύτερους Γλαρένια μου εγώ, ψυχή – πνεύμα – σώμα.
Όμορφη εβδομάδα να έχεις.
Δημοσίευση σχολίου