Αναρωτιέμαι τώρα τι να κάνεις
είναι μακριά κάποτε η κουζίνα
το υπνοδωμάτιο
ο μικρός μας κήπος στο μπαλκόνι.
Είναι ημέρα σκοτεινή
κι οι δρόμοι που παίρνω
λιγοστεύουν
και χάνονται.
Ξεμένω από βήματα
από λέξεις
κι αποστάσεις.
Τι άραγε να σκέφτεσαι;
Με ποιο τραγούδι να ταξιδεύεις;
Μόνο το φεγγάρι
κάνει τα χέρια μου
να γεμίζουν από εσένα
και το αγιόκλημα
στης πόρτας μας την άκρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου