Μεταλαβαίνω τις
σιωπές σου
με μαύρο
χρώμα
ορίζουν ένα κελί
μικρό
και θα σε βρω
στην αγκαλιά του να προσεύχεσαι
νύχτες και
νύχτες
και ώρες
λυπημένες απογευματινές
θα έρθεις
κάποτε
και θα ‘χω
μια πικροδάφνη στα χείλη
να παίζω
εκείνο
«το
τελευταίο μας τανγκό στο Παρίσι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου