που δε μιλούμε πια
αφήνουμε τον χρόνο να σεργιανίσει μέσα μας
πίσω απ’ τους κουρασμένους καθρέφτες
τα επίσημα ρούχα μας
τα κλειδωμένα συρτάρια του γραφείου
και μόνο η ποίηση
με την παραφροσύνη της
μας συγκρατεί στο κατώφλι της λογικής μας.
Οροπέδιο, τεύχος 22, Χειμώνας 2019
2 σχόλια:
Όταν το μέσα μου ζορίζεται βλέπω πως γυρνώ πίσω στα οικεία, τα γνώριμα κι αγαπημένα, τις λέξεις.
Πάντως σου το αναγνωρίζω, το πώς κατορθώνεις η παραφροσύνη της ποίησης να συγκρατεί τη λογική. Καλό βράδυ.
έτσι την έζησα σε κάποια εμπόλεμη χώρα που βρέθηκα πρίν χρόνια
ήταν τότε που αναθεώρησα ολόκληρη τη ζωή μου
Δημοσίευση σχολίου