Είναι ακόμη ο καιρός που μεγαλώνει η νύχτα
απλώνεται στις στέγες, στις παλιές φωτογραφίες
στις ψυχές μας απλώνεται
που μοιάζουν να υφαίνουν σκυφτές
ένα ξημέρωμα δίχως λέξεις
δίχως ποίηση και προσευχές
ώσπου πέφτουν βαριά στο πάτωμα
τα μετάλλια από τον τελευταίο πόλεμο
τότε που μόνο η ποίηση και η προσευχή
γεννούσε την ελπίδα μέσα στα χαρακώματα
και μόνο τότε δείχνουν να ξυπνούν
απ’ το μεγάλο λήθαργο της αδράνειας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου