Υπεροχο, ΥΠΕΡΟΧΟ, ιστολογιο...το ομορφοτερο που εχω επισκεφτει,κι ασχολουμε με τα blog(s) απο το 2005( αργησα πολυ να παρω την αποφαση να φτιαξω δικό μου)...Να είσαι πάντα πάντα καλά...
...κι όταν κουράστηκε να ταξιδεύει έγυρε στη ράχη ενος βαθυπράσινου νησιού και έβαψε τη θάλασσα και το κύμα με το χρώμα του πάθους... Τα μάτια εκλεισε, και έκλεισε τις αναμνήσεις μες την ψυχή ενός κοχυλιού...κι ονειρεύτηκε...
"Όταν ο ήλιος αγκαλιάζει τη θάλασσα κι αυτή κοκκινίζει... αυτό είναι έρωτας." Αυτό το έχω γράψει σ' ένα ποίημα μου. Υπέροχα χρώματα! Ιωάννη, καλησπέρα.
...κι έτσι το άλικο όνειρό της έγινε πραγματικότητα... κι οι άνθρωποι που την έβλεπαν αγκαλιά με το κύμα αναρωτιούνταν από ποιο ζωγράφο έκλεψε και σήμερα η θάλασσα τα χρώματα... ...τι ανόητοι που είναι, αντί να ξυπνούν κι αυτοί το ξημέρωμα και να παίρνουν στα μάτια τους τα χρώματά της, κατηγορούν την καημένη τη θάλασσα που τα έχει... λες και φταίει αυτή... ....
Σεμέλη Έγυρε στο πλάι, κοίταξε βαθιά στην ψυχή της, μίλησε με χρώματα. Να ‘χεις λιγάκι απο εμένα να αισθάνεσαι είπε η ανατολή. Εκείνη απέμεινε στο κρεβάτι γερτή, μόνο που τώρα χαμογελούσε...
...χαμογελούσε... τα χρώματα ήταν μαλακότερα για την ψυχή της από τα άγρια κύματα που χτυπούσαν γύρω της... χαμογελούσε ..κι ας φοβόταν... χαμογελούσε γιατί τα ίδια αγαπημένα χρώματα είχαν γίνει δύση τώρα.. έβλεπε έξω, στα χρώματα του ουρανού, τα αγαπημένα χρώματα.... δεν την πείραζε που ήταν στη δύση...αρκεί που ήταν αυτά που είχε αγαπήσει, έχοντας ταξιδέψει μαζί τους... μιαν ολόκληρη μέρα... μια αιωνιότητα...
endiaferon to sxolio tou Dimitri.... ego tha elega oti eksartatai apo thn diathesi tou kathenos pos thelei na to dei...san kati pou ksekinaei h' kati pou teleionei edo afou ekane ton kuklo tou....
29 σχόλια:
Το καλύτερο ταξίδι είναι αυτό. Και να το βλέπεις και να το ζεις.
Καλημέρα γλυκέ μου ήχε :)
ομορφο...
Να το βλέπεις με το κεφάλι γερμένο σε έναν ώμο, φυλακισμένος σε μιαν αγκαλιά.
Γλαρένιες αγκαλιές
Πανέμορφη φωτογραφία - ξυπνά υπέροχα συναισθήματα μέσα σου! Να περνάς καλά!
Πράγματι bebe μου πράγματι!
Φυλαγμένο για πάντα στην ψυχή μας Βασιλική μου.
Εκεί είναι η ουσία Γλαρένια μου
Μαγική η φωτογραφία Σα
Μα πιο πολύ τούτα τα τοπία τα κρύβουμε όλοι εντός μας.
Να κυλάς...
Ν'αγκαλιάζεις...
Να ταξιδεύεις...
Πάντα...
Υπεροχο, ΥΠΕΡΟΧΟ, ιστολογιο...το ομορφοτερο που εχω επισκεφτει,κι ασχολουμε με τα blog(s) απο το 2005( αργησα πολυ να παρω την αποφαση να φτιαξω δικό μου)...Να είσαι πάντα πάντα καλά...
...κι όταν κουράστηκε να ταξιδεύει
έγυρε στη ράχη ενος βαθυπράσινου νησιού και έβαψε τη θάλασσα και το κύμα με το χρώμα του πάθους...
Τα μάτια εκλεισε, και έκλεισε τις αναμνήσεις μες την ψυχή ενός κοχυλιού...κι ονειρεύτηκε...
"Όταν ο ήλιος αγκαλιάζει τη θάλασσα κι αυτή κοκκινίζει... αυτό είναι έρωτας."
Αυτό το έχω γράψει σ' ένα ποίημα μου.
Υπέροχα χρώματα!
Ιωάννη, καλησπέρα.
...κι έτσι το άλικο όνειρό της έγινε πραγματικότητα...
κι οι άνθρωποι που την έβλεπαν αγκαλιά με το κύμα αναρωτιούνταν από ποιο ζωγράφο έκλεψε και σήμερα η θάλασσα τα χρώματα...
...τι ανόητοι που είναι, αντί να ξυπνούν κι αυτοί το ξημέρωμα και να παίρνουν στα μάτια τους τα χρώματά της, κατηγορούν την καημένη τη θάλασσα που τα έχει... λες και φταίει αυτή...
....
Κυλώ eρωτα και ταξιδεύω..
Σ’ ευχαριστώ πολύ Μαρίνα.
Καλώς ήρθες.
Αν και μοναχικό, μελαγχολικό Ηλιαχτίδα μου, είναι υπέροχο.
Αδύνατο να μην αλλάξει χρώμα η θάλασσα Ελένη μου.
Σεμέλη
Έγυρε στο πλάι, κοίταξε βαθιά στην ψυχή της, μίλησε με χρώματα.
Να ‘χεις λιγάκι απο εμένα να αισθάνεσαι είπε η ανατολή.
Εκείνη απέμεινε στο κρεβάτι γερτή, μόνο που τώρα χαμογελούσε...
Αυτός ο Ήχος, από την ανατολή και τη θάλασσα πολύ μου αρέσει!! Να είσαι καλά πάντα!
...χαμογελούσε... τα χρώματα ήταν μαλακότερα για την ψυχή της από τα άγρια κύματα που χτυπούσαν γύρω της...
χαμογελούσε ..κι ας φοβόταν...
χαμογελούσε γιατί τα ίδια αγαπημένα χρώματα είχαν γίνει δύση τώρα.. έβλεπε έξω, στα χρώματα του ουρανού, τα αγαπημένα χρώματα.... δεν την πείραζε που ήταν στη δύση...αρκεί που ήταν αυτά που είχε αγαπήσει, έχοντας ταξιδέψει μαζί τους... μιαν ολόκληρη μέρα... μια αιωνιότητα...
Τί συναισθήματα μποέί να προκαλέσει σε τόσους ανθρώπους, η ίδια εικόνα??? Δέν είναι φοβερό?
Ανατολή, ε;
Σκέφτομαι πως χωρίς τη διάσταση του χρόνου, δεν θα μπορούσες να καταλάβεις αν μια τέτοια εικόνα πρόκειται για ανατολή ή δύση.
endiaferon to sxolio tou Dimitri.... ego tha elega oti eksartatai apo thn diathesi tou kathenos pos thelei na to dei...san kati pou ksekinaei h' kati pou teleionei edo afou ekane ton kuklo tou....
να μπώ σε τούτη την αγγαλιά και ας χαθώ.
Καλημέρα.
Βίκυ μου θα ανταποδώσω από καρδιάς την ευχή σου.
Σεμέλη ολοκληρώνεις όμορφα τα παραμύθια.
Η ανάγκη της ψυχής μας patsiouri είναι που γεννά μέσα μας τα ταξίδια και η διάθεση, που δίδουν στις εικόνες μια ομορφιά αλλιώτικη.
Δημήτρη καλώς ήρθες.
Θα συμφωνήσω με την Zoaki, γιατί όπως είπα και παραπάνω είναι η ανάγκη της ψυχής μας και διάθεση που επηρεάζουν.
Mist
σου το εύχομαι από καρδιάς κι ακόμα περισσότερο να είναι για πάντα.
Δημοσίευση σχολίου