Κατηφόρισες αργά τα πλατιά σκαλοπάτια.
Ο πύργος σου, πέτρινος, άφηνε έναν λυγμό, θαρρείς λύπης, σαν κεραυνό στο σώμα του ουρανού καθώς έφευγες.
Αν έπαιρνε να βρέχει η νύχτα, θα δρόσιζαν όλα.
Είναι ακόμα πυρωμένες οι πέτρες, τα χαμηλά σου παπούτσια φθάσαν με μια κίνηση αέρινη ως την προβλήτα, θαρρείς ήθελαν να κινήσουν για πιο μακριά.
Βγήκε τρικάταρτο καράβι σμιλεύοντας πετάγματα πουλιών πάνω στο κύμα το βλέμμα.
Κ’ είναι ένα γαλάζιο φεγγάρι ψηλά στον ουρανό φωτισμένο μονάχα για εσένα…
32 σχόλια:
και το δακρυ γαλαζιο θα 'ναι...
για να μην φαινεται στου βραδιου το χρωμα...
για τον κομπο ομως στον λαιμο, δεν θα πω...
ειναι αχρωμος ακομα...
Δεν γνωρίζω να πω αν είναι καλό
αλλά θ’ αποκτήσει και τούτος το δικό του χρώμα...
αχρωμος θα μεινει...
για να πονα μες του χρονου την δυνη...
ημουν εκει..!!τα χαμηλα μου παπουτσια με οδηγησαν στην προβλητα.. ηθελα να μιμηθω τα πεταγματα των γλαρων..
μετα ειδα το φεγγαρι να κοιταει κλεφτα τη θαλασσα κι απομεινα να το χαζευω..
ξεχαστηκα!
Τότε ναι Βασιλική μου, θα πονά …και θα μας πονά για όσο θα υπάρχουμε εδώ…
Μαγεύτηκες κι εσύ Φεγγαραγκαλιασμένη μου;
Εσύ που έχεις αγκαλιά σου το φεγγάρι;
μα δεν φτιαχτηκε για να πονα μονο εδω...
φτιαχτηκε για να πονα,
οπου η ψυχη γυρνα...
Σ' όλους τους δρόμους, σ' όλες τις αποστάσεις που διανύει..
Αφήνω την απάντηση-συνέχεια στον Μ.Πασχαλίδη όπως την ερμήνευσε στους στίχους του Οδ.Ιωάννου:
Η θάλασσα με μάζεψε απ' το δρόμο
Μου χάρισε αλάτι να ξεχνάω
Μου έμαθε το κύμα ν' αγαπάω
Κι ένα κατάρτι έβγαλα στον ώμο
"ταξίδια που θα κάνω μοναχός
θα τα θυμάμαι στου ονείρου τ’ ανοιχτά
θάλασσα αγέρας ο ουρανός
κουπί ότι για εσένα (εκείνη) αισθάνομαι"
Καλή πανσέληνο να έχεις xiozil
;-)
Καλημέρα Keimgreek
..ελπίζω το γαλάζιο να είναι αληθινό και με μια βροχή να μη ξεβάψει!
Θα δείξει Ηλία μετά την βροχή…
η βροχη μας λεει καλημερα...
τυχαιο;
Δεν έχω λόγια Βασιλική μου!
Καλή σου ημέρα.
Λες να έχω κληρονομικό χάρισμα;
;-)))
Ανεξαντλητα τα χρωματα της ποιητικης σου παλετας!
ZΩγραφιζε μας ...
Όσο ΖΩ και ΖΟΥΝΕ εκείνα που μου δίδουν τις λέξειςνα ζωγραφίζω θα ζωγραφίζω Νεραϊδόνα μου!
Και τι ακριβώς είπανε Σεμέλη…
Μας το έκλεψαν εδώ το γαλάζιο ήχε μου...βρέχει στάχτη και θάνατο...
Μα Σεμέλη μου, είναι το πιο όμορφο να ξυπνάς και με την γλύκα της ανατολής στα μάτια να ξανακοιμάσαι.
Και το φεγγάρι, κάτι έχει κι αυτό να πει...
Δεν έχω λόγια Patsiouri μου, έχω μπει στη φωτιά και δεν έχω λόγια..
Κι'εγώ η ατάλαντη
ήθελ' απόψε να το τραγουδήσω...
Δεν έχω δύναμη,
κουράγιο να του πω
πως ίσως να 'ναι για καλό
που δε θα φέξει απόψε.
Δε θα 'θελα να τ'αντικρύσω
μηδέ να νιώσω,
το δάκρυ το καυτό
στο προσωπό του να κυλάει,
για μια Πατρίδα
που συνεχίζει να με πονάει...
Γλαρένα δάκρυα
Σιωπηλά χρώματα...
Γλαρένια μου δε γνώρισα στη ζωή μου άνθρωπο που να ήξερε να νιώθει και να ήταν ατάλαντος.
«Όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει...» έγραψε ο εθνικός μας ποιητής και σίγουρα ενόχλησε πολλούς.
Βουβά Βίκυ μου, όσο νυχτώνει και πιο πολύ…
ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ…
Μ’ αρέσει να επισκέπτομαι πολύ συχνά το πανέμορφο blog σου,
Κι όσο κι αν αυτό μπορεί να σου είναι πολυακουσμένο, θα σου ξαναπώ ότι κάθε καινούργιο κείμενο είναι μια μικρή ή μεγάλη έκπληξη στη σκέψη μου, μια ακόμα αφορμή ν’ ακούσω κάτι – στ’ αλήθεια – αλλιώτικο, μια καινούργια ιδέα, να χαθώ στην ταπεινή μου περισυλλογή, την εικόνα, το όνειρο…
φιλικά, ο γιάννης
Δεν έχω λόγια να απαντήσω σε κάτι τέτοιο.
Χαίρουμαι που σπρώχνω τη σκέψη των άλλων να πάει παραπέρα.
Όμορφο, μικρό μα τόσο περιεκτικό που όσο το διαβάζεις τόσο πιο πολύ το αισθάνεσαι!! Να είσαι καλά και να έχεις ένα όμορφο και δροσερό ΣΚ!!
Πίστεψέ με Τάκη είναι δροσερό.
Έβρεξε ήδη δύο φορές…
Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις
Μου αρέσει να διαβάζω ποιήματα με το φεγγάρι. Με γοητεύουν. Μόνο που όταν κοιτώ το φεγγάρι, με πιάνει μια μελαγχολία γιατί το δικό μου φεγγάρι δεν είναι δίπλα μου αλλά μόνο στα όνειρά μου. Καλημέρα, Ιωάννη.
Δημοσίευση σχολίου