΄Ελα....που πριν διαβάσω το σχόλιο της hliaxxtidas ΜΑΣ, ασυνείδητα..την ίδια κίνηση έκανα και σ' αυτή τη στάση έμεινα χαμογελώντας; Αυτό είναι αληθινή αγάπη. Το μοίρασμα. "Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε"... δεν είμαι ...κατηχήτρια, μα τούτη ήταν η πρώτη σκέψη μου
Καταλήγω πάντα σε μια νύχτα αμφιβολίας.. σιωπηλή να κυοφορώ τους δικούς σου πόνους τις δικές σου αγωνίες μετά κι εσύ τις δικές μου. Τόση η ανάγκη μας...έτσι είμαστε οι άνθρωποι, τοσο άγνωστοι μα τόσο ίδιοι..γιαυτό και πάντα μέσα μας αναζητάμε αυτό το ένα, το μοναδικό χαμόγέλο που θα μας κλειδώσει σε ένα δώματιο με ροζ χρώμα και θα μείνουμε έκει για όσο κρατήσει και αυτό το όνειρο...να ταν η ζωή μας σαν όνειρο, σαν παραμύθι.. τι όμορφη που θα ταν.. σαν αυτή την ταινία "το ημερολόγιο".. αχ να ταν έτσι δυνάτη η αγάπη μας... "Ζ"(έγω είμαι παλι.. εδώ, κάτι να σου ζητάω)....
κοιτάζω το ρολόι σου ώρα τώρα... κάνω ανανέωση στο mail μου μήπως και φανείς.. ελπίζω να πέρνας όμορφα όπου και αν είσαι.. αν κοιτάζεις ένα ρολόι ια ώρα απελπίζεσαι.. τι παράξενο να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να σταματήσουμε τον χρόνο.. καταστρέφουμε τα πάντα οι άνθρωποι αλλά ο χρόνος είναι τόσο δυνατός.. "Ζ"
Ζήτα μου οι ανάγκες μας δεν αλλάζουν, όλοι την αγκαλιά αναζητούν, τα κριτήρια ποιότητας αλλάζουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Δύσκολο πολύ το Ημερολόγιο, έχει πολύ πόνο και μεγάλη υπομονή τούτη η αγάπη. Δυνατή ναι, ιδεατά δυνατή.
Ζήτα μου μονάχα ο χρόνος δεν ακούει τις παρακλήσεις μας. Περνάει αφήνοντας πίσω του μια αβάσταχτη ερημιά στιγμών που δεν τις ζήσαμε όπως θα τους έπρεπε. Μα το λάθος είναι πάντα ένα κι επαναλαμβανόμενο, θρηνούμε τον χρόνο ξοδεύοντας έτσι κι άλλο από το περιθώριο που μας έχει δοθεί.
21 σχόλια:
Ή μήπως τόση η αγάπη μας;
Πλησιάζουμε την οθόνη....κραταμε το ποντικάκι με το δεξί χέρι και με το αριστερο στηριζουμε το κεφαλι.... κοιταμε καλα ....και λεμε...."νννννναι"!!!!
Φιλιά γλυκέ μου! Υπεροχο... Αλήθεια...
(απο σημερα θα σου θυμιζω καθε μερα τα αμυγδαλωτα)!!χεχε
΄Ελα....που πριν διαβάσω το σχόλιο της hliaxxtidas ΜΑΣ, ασυνείδητα..την ίδια κίνηση έκανα και σ' αυτή τη στάση έμεινα χαμογελώντας;
Αυτό είναι αληθινή αγάπη. Το μοίρασμα.
"Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε"... δεν είμαι ...κατηχήτρια, μα τούτη ήταν η πρώτη σκέψη μου
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Καταλήγω πάντα
σε μια νύχτα αμφιβολίας..
σιωπηλή
να κυοφορώ τους δικούς σου πόνους
τις δικές σου αγωνίες
μετά κι εσύ τις δικές μου.
Τόση η ανάγκη μας...έτσι είμαστε οι άνθρωποι, τοσο άγνωστοι μα τόσο ίδιοι..γιαυτό και πάντα μέσα μας αναζητάμε αυτό το ένα, το μοναδικό χαμόγέλο που θα μας κλειδώσει σε ένα δώματιο με ροζ χρώμα και θα μείνουμε έκει για όσο κρατήσει και αυτό το όνειρο...να ταν η ζωή μας σαν όνειρο, σαν παραμύθι.. τι όμορφη που θα ταν.. σαν αυτή την ταινία "το ημερολόγιο".. αχ να ταν έτσι δυνάτη η αγάπη μας... "Ζ"(έγω είμαι παλι.. εδώ, κάτι να σου ζητάω)....
κοιτάζω το ρολόι σου ώρα τώρα... κάνω ανανέωση στο mail μου μήπως και φανείς.. ελπίζω να πέρνας όμορφα όπου και αν είσαι.. αν κοιτάζεις ένα ρολόι ια ώρα απελπίζεσαι.. τι παράξενο να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να σταματήσουμε τον χρόνο.. καταστρέφουμε τα πάντα οι άνθρωποι αλλά ο χρόνος είναι τόσο δυνατός.. "Ζ"
Poetic μου
πόσοι άραγε υπάρχουν τρόποι για να πεις το σ’ αγαπώ;
Μαρία μου
σιροπιαστά είπαμε όχι αμυγδαλωτά!
Γλαρένια μου
έτσι πάντα να χαμογελάς!
Ζήτα μου
οι ανάγκες μας δεν αλλάζουν, όλοι την αγκαλιά αναζητούν, τα κριτήρια ποιότητας αλλάζουν από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Δύσκολο πολύ το Ημερολόγιο, έχει πολύ πόνο και μεγάλη υπομονή τούτη η αγάπη.
Δυνατή ναι, ιδεατά δυνατή.
Ζήτα μου
μονάχα ο χρόνος δεν ακούει τις παρακλήσεις μας.
Περνάει αφήνοντας πίσω του μια αβάσταχτη ερημιά στιγμών που δεν τις ζήσαμε όπως θα τους έπρεπε.
Μα το λάθος είναι πάντα ένα κι επαναλαμβανόμενο, θρηνούμε τον χρόνο ξοδεύοντας έτσι κι άλλο από το περιθώριο που μας έχει δοθεί.
Αμέτρητοι ήχε μου, αμέτρητοι
Μεγάλο θέμα ανοίγεις εδώ.
Καλή νύχτα να έχεις!
καταλήγω πάντα
να κυοφορώ μόνο εγώ...
τόση η μοναξιά...
καλημέρα...
Κάτι σα να άνταλλάσεις τραύματα...
(Τον χειμώνα κάνουμε περισσότερη υπομονή)
Σε φιλώ ήχε
kai omws de sunantietai ...
ανάγκη για μοίρασμα, λοιπόν... ανάγκη για ύπαρξη... γιατί χωρίς μοίρασμα καταργείται η έννοια της ύπαρξης... καλή εβδομάδα, ήχε!
Poetic μου
και κουράγιο πρέπει να βρίσκουμε εκτός από τρόπους.
Γωγώ μου
Χρόνια πολλά γλυκιά μου.
Χνούδι μου
είναι που κλεινόμαστε κι οχυρώνουμε τις ψυχές μας.
Είμαστε πιο ευάλωτοι τα καλοκαίρια.
Ερωτευόμαστε εύκολα πονάνε ευκολότερα.
ATG μου
χρόνια και χρόνια πολλοί άνθρωποι συνένοικοι μα άγνωστοι μεταξύ τους παρόλη την αγάπη.
Σα μου
ανάγκη για μοίρασμα κάποτε μα άλλοτε απόσταση.
kai i tosi agapi daneiki mexri kapoios na ksexasei na tin epistrepsei...
Δημοσίευση σχολίου