...και τότε πήρες το κυκλάμινο στα χέρια εσύ...να το γλιτώσεις απ'τη μανία του βοριά...κι η θάλασσα ημέρεψε με το χαμόγελό σου..και ο βυθός τραγούδησε το όνομά σου τρυφερά..και το κυκλάμινο κοιμήθηκε στη χούφτα σου..και είδε όνειρα γλυκά!!
Εκεί στην άκρη των ματιών σου των θολών να με έβρησκα να χανόμουνα στις δυο σταγόνες των δακρύων σου σαν μια τοσοδούλα..να πέφταν να κυλούσαν στις δυο σου χούφτες..και ύστερα να τα έριχνες στη θάλασσα και να έβγαζαν τα κύμματα αφρούς και ευχές και μυρωδιά απο κόλιανδρο.
Μένουν αγέρωχα ν’ ατενίζουν τον άνεμο τα κυκλάμινα να σαρώνει την πλάση, ρίχνουν μια δροσοσταλίδα φως, Μαργαρίτα μου, στα νερά του πελάγου και μερεύουν. Ποιος τραγούδησε πλάι στη θάλασσα κι εκείνη δεν χόρεψε αναρωτιέμαι, σαν ταξιδιώτης σε αγκαλιά προσώπου αγαπημένου από χρόνια χαμένου;
Μια προσευχή σπρώχνει τα δάκρυα να βρουν τον δρόμο της φυγής από τα μάτια. Τάχα, Καμέλια μου, η Βριζώ προστάτιδα κι αυτή των ναυτικών ποιας θάλασσας ν’ απάλυναν το κύμα πριν να παφλάσει εκείνο στην άμμο την λευκή; Αρώματα μονάχα η ψυχή μας αναβλίζει, η γη κι ο ουρανός της.
Εκεί που χάνονται οι έρωτες, εκεί που τ’ όνειρο καλπάζει σε υποσχέσεις που δε χάθηκαν, εκεί που ο ουρανός έχει το στήθος του ποτίσει στο πορφυρό χρώμα του ήλιου καθώς εκείνος χάνεται. Rip μου, το όνομα του ανέμου που μας σάρωσε δεν το μάθαμε, μήτε που τράβηξε είδαμε, μια σκέψη έμεινε στου νου μας το αδράχτι να ξημερώσει μια μέρα επόμενη λαμπερή.
ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΒLOG ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΩ ΠΛΑΤΕΙΑΣ, ΤΩΝ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΛΕΩΦΟΡΕΙΩΝ ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ. ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟΠΟΙΗΣΗΣ (ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΣΩ ΙΝΤΕΡΝΕΤ) ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΤΑΧΥΤΕΡΑ ΛΥΣΗ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, π. Ιερόθεος.
«Αθήνα 4 - 2 - 2008 Αγαπητέ μου κύριε Σφυρή, Εκλεγμένε Δήμαρχε και πρώτε πολίτη του Δήμου μας,
Την παρελθούσα Παρασκευή 01 – 02 – 2008 το βράδυ έφθασα με το λεωφορείο του Κτελ Αργολίδος από την Αθήνα στο Κρανίδι μας. Όταν μετα παρακλήσεων ζήτησα να μου τοποθετήσουν τις αποσκευές για την στάση της Κάτω Πλατείας μου είπαν ότι δεν θα γίνει η στάση. Αφού μου είπαν έτσι, εγώ ζήτησα να μάθω την αιτία της αλλαγής και μας είπαν ότι αυτή η αλλαγή έγινε κατόπιν της γνώμης Σας, του Δημάρχου Κρανιδίου! Όταν όμως τους είπα ότι αυτό αποκλείεται να το έκανε ο Δήμαρχος μας, αυτοί αντέδρασαν και είπαν να απευθυνθούμε σε εσάς (για τα παράπονα μας, κατά πως λέει ο λαός «τα παράπονα σας στο Δήμαρχο»). Άρα, ερωτώ υμάς, εσείς πήρατε αυτή την απόφαση : τα από Αθηνών διερχόμενα λεωφορεία να μην κάνουν την απαραίτητη όσο και παλαιοτάτη στάση, για τους επί τρεις και πλέον ώρες ταξιδεύοντες ανθρώπους – επιβάτες;;; Να μην κατέρχονται μετά των αποσκευών τους στην πλατεία την κατά το κοινώς λεγόμενο ‘‘κάτω πλατεία’’, την πλατεία του αλήστου μνήμης ήρωος, Αρχιμανδρίτου κυρού Αρσενίου Κρέστα;;; Είναι εφικτό να κατερχόμεθα από την κεντρική – άνω πλατεία με τις αποσκευές μας;;; Ποίος ο λόγος να χρησιμοποιούμε ένα μέσο που καθυστερεί και δεν μας εξυπηρετεί προς το δικό μας συμφέρον και την δική μας ευκολία (των αμοιβόντων προς τον σκοπό αυτό ικανοποιητικώς) ; Δηλαδή θα μπορούσε η με μεταφορικά μέσα ιδιωτικά – να είναι ασφαλεστέρα η μετακομιδή με ίδια μέσα -taxi- προς τούτο υπάρχοντα αρκετά. Π α ρ α κ α λ ώ επιληφθείτε προσωπικώς! Όλους μας ενδιαφέρει η λύση των προβλημάτων που μας αφορούν για την ασφαλή και ταχεία (μετα) κομιδή στα μέρη μας, στην ξεχασμένη νότια Αργολίδα ιδία δε την Ερμιονίδα!
18 σχόλια:
Αλλόκοτη εικόνα... Ένα πλοίο μες τα σύννεφα!
Σε περιμένω να παίξεις!
Πάμε για νέα δημιουργία νέου κόσμου, λοιπόν! Καλή επιτυχία!
...και τότε πήρες το κυκλάμινο
στα χέρια εσύ...να το γλιτώσεις
απ'τη μανία του βοριά...κι η
θάλασσα ημέρεψε με το χαμόγελό
σου..και ο βυθός τραγούδησε
το όνομά σου τρυφερά..και το
κυκλάμινο κοιμήθηκε στη χούφτα
σου..και είδε όνειρα γλυκά!!
Καληνύχτα**
Εκεί στην άκρη των ματιών σου των θολών να με έβρησκα να χανόμουνα στις δυο σταγόνες των δακρύων σου σαν μια τοσοδούλα..να πέφταν να κυλούσαν στις δυο σου χούφτες..και ύστερα να τα έριχνες στη θάλασσα και να έβγαζαν τα κύμματα αφρούς και ευχές και μυρωδιά απο κόλιανδρο.
Χάνεσαι κιεσύ μαζί του..
ομορφα χαθηκε αυτος ο κοσμος..ομως που χαθηκε?
Ήχε μου..
μια καλησπέρα πέρασα να αφήσω..
Περνώ απο το σπίτι σου συχνά κ ας μιλώ..
χάθηκα λιγάκι απο τα γεγονότα..
σε φιλώ..
Ιωάννα..
..ίσως εκεί στο βυθό βρει τη λύτρωση του..ίσως βρει το "οξυγόνο" που του λείπει στην επιφάνεια.
Καλή βδομάδα Ιωάννη.
Demon μου μια διάτρητη καθημερινότητα αφήνει περιθώρια μεγάλα για το παράλογο…
Ο μικρός και ο τρελός θα χτίσουν έναν αληθινά υπέροχο κόσμο Βασιλική μου!
Άραγε θα προσαρμοστούμε ποτέ στην ομορφιά του;
Μένουν αγέρωχα ν’ ατενίζουν τον άνεμο τα κυκλάμινα να σαρώνει την πλάση, ρίχνουν μια δροσοσταλίδα φως, Μαργαρίτα μου, στα νερά του πελάγου και μερεύουν.
Ποιος τραγούδησε πλάι στη θάλασσα κι εκείνη δεν χόρεψε αναρωτιέμαι, σαν ταξιδιώτης σε αγκαλιά προσώπου αγαπημένου από χρόνια χαμένου;
Μια προσευχή σπρώχνει τα δάκρυα να βρουν τον δρόμο της φυγής από τα μάτια.
Τάχα, Καμέλια μου, η Βριζώ προστάτιδα κι αυτή των ναυτικών ποιας θάλασσας ν’ απάλυναν το κύμα πριν να παφλάσει εκείνο στην άμμο την λευκή;
Αρώματα μονάχα η ψυχή μας αναβλίζει, η γη κι ο ουρανός της.
Τα πάντα χάνονται, Ηδονικά μοναχική μου, σ’ ένα κόσμο ναυαγισμένο…
Εκεί που χάνονται οι έρωτες, εκεί που τ’ όνειρο καλπάζει σε υποσχέσεις που δε χάθηκαν, εκεί που ο ουρανός έχει το στήθος του ποτίσει στο πορφυρό χρώμα του ήλιου καθώς εκείνος χάνεται.
Rip μου, το όνομα του ανέμου που μας σάρωσε δεν το μάθαμε, μήτε που τράβηξε είδαμε, μια σκέψη έμεινε στου νου μας το αδράχτι να ξημερώσει μια μέρα επόμενη λαμπερή.
Ιωάννα μου κύκλους μας φέρνει η ζωή και μας σαρώνει κάποτε.
Για του Θεού τα πλάσματα οι πόνοι.
Να χαμογελάς μονάχα όσο μπορείς.
Ηλία έχει κρυμμένα ο βυθός θυμιάματα πολλά.
Παίρνουν λίγο κάθε φορά οι ψυχές και προσκυνούν.
Έτσι μαθαίνουν, έτσι προχωρούν.
ωραια φωτογραφία..και το κειμενο σου..
ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΒLOG ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΩ ΠΛΑΤΕΙΑΣ, ΤΩΝ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΛΕΩΦΟΡΕΙΩΝ ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟΠΟΙΗΣΗΣ (ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΣΩ ΙΝΤΕΡΝΕΤ) ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΤΑΧΥΤΕΡΑ ΛΥΣΗ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, π. Ιερόθεος.
«Αθήνα 4 - 2 - 2008
Αγαπητέ μου κύριε Σφυρή,
Εκλεγμένε Δήμαρχε και πρώτε πολίτη του Δήμου μας,
Την παρελθούσα Παρασκευή 01 – 02 – 2008 το βράδυ έφθασα με το λεωφορείο του Κτελ Αργολίδος από την Αθήνα στο Κρανίδι μας.
Όταν μετα παρακλήσεων ζήτησα να μου τοποθετήσουν τις αποσκευές για την στάση της Κάτω Πλατείας μου είπαν ότι δεν θα γίνει η στάση.
Αφού μου είπαν έτσι, εγώ ζήτησα να μάθω την αιτία της αλλαγής και μας είπαν ότι αυτή η αλλαγή έγινε κατόπιν της γνώμης Σας, του Δημάρχου Κρανιδίου!
Όταν όμως τους είπα ότι αυτό αποκλείεται να το έκανε ο Δήμαρχος μας, αυτοί αντέδρασαν και είπαν να απευθυνθούμε σε εσάς (για τα παράπονα μας, κατά πως λέει ο λαός «τα παράπονα σας στο Δήμαρχο»).
Άρα, ερωτώ υμάς, εσείς πήρατε αυτή την απόφαση : τα από Αθηνών διερχόμενα λεωφορεία να μην κάνουν την απαραίτητη όσο και παλαιοτάτη στάση, για τους επί τρεις και πλέον ώρες ταξιδεύοντες ανθρώπους – επιβάτες;;;
Να μην κατέρχονται μετά των αποσκευών τους στην πλατεία την κατά το κοινώς λεγόμενο ‘‘κάτω πλατεία’’, την πλατεία του αλήστου μνήμης ήρωος, Αρχιμανδρίτου κυρού Αρσενίου Κρέστα;;;
Είναι εφικτό να κατερχόμεθα από την κεντρική – άνω πλατεία με τις αποσκευές μας;;;
Ποίος ο λόγος να χρησιμοποιούμε ένα μέσο που καθυστερεί και δεν μας εξυπηρετεί προς το δικό μας συμφέρον και την δική μας ευκολία (των αμοιβόντων προς τον σκοπό αυτό ικανοποιητικώς) ;
Δηλαδή θα μπορούσε η με μεταφορικά μέσα ιδιωτικά – να είναι ασφαλεστέρα η μετακομιδή με ίδια μέσα -taxi- προς τούτο υπάρχοντα αρκετά.
Π α ρ α κ α λ ώ επιληφθείτε προσωπικώς!
Όλους μας ενδιαφέρει η λύση των προβλημάτων που μας αφορούν για την ασφαλή και ταχεία (μετα) κομιδή στα μέρη μας, στην ξεχασμένη νότια Αργολίδα ιδία δε την Ερμιονίδα!
Μετά τιμής.
Ιεροδιάκονος Ιερόθεος Λουμουσιώτης
Κοινοποίηση : (στις Έδρες τους)
1. Νομάρχη Αργολίδος.
2. Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου.
3. Μείζων Αντιπολίτευση Δήμου Κρανιδίου.
4. Ελλάσων Αντιπολίτευση Δήμου Κρανιδίου.
5. Υπεύθυνο των Κτελ Αργολίδος»
Σε εισαγωγικά βρίσκεται το κείμενο της επιστολής.
Δημοσίευση σχολίου