Άκουα το δάκρυ να ψηλαφεί μ’ αγωνία τους τοίχους, το πάτωμα, τη στέγη.
Άνοιξα μια τρύπα στον ουρανό να διαρρήξει χρώματα και ήχους λύπης.
Ήσουν εκεί, έτοιμη ν’ ανασάνεις τον λιγοστό αέρα της κίνησης μου και με κείνον στα στήθη ν’ ανέβεις ψηλά ν’ ακουμπήσεις με τα χέρια τον ουρανό κι απ’ τ’ άνοιγμα του ψηλότερα ακόμα να φθάσεις.
Κ’ ήσουν τάχα δυνατή ή ετοιμόρροπη;
Είχες τάχα το δάκρυ εκείνο φυλαγμένο στην ψυχή να σ’ οδηγεί στις αποδράσεις;
Μόνο που εγώ, σ’ ένιωθα να περνάς λιγοστεμένη απ’ τα ελάχιστα της ζωής κι οργισμένη από τα δύσκολα .
Είχες εκείνο τον ήλιο καρφιτσωμένο στα μαλλιά κι ένα μικρό σα σμαράγδι χαμόγελο να μουσκεύει απ’ τα δάκρυα.
Έκανα να μιλήσω, να ρωτήσω τ’ όνομά σου.
Το κατάλαβες.
«Θαλπωρή», είπες, και «δάκρυ» κι ανέβηκες στο καράβι της νύχτας καθώς εκείνο βυθίζονταν στο σκοτάδι και χάθηκες…
Το παραπάνω κείμενο αναρτήθηκε στις 15.9.07 στο Million Dollar Hotel.
Η φωτογραφία είναι από την τότε ανάρτηση.
Άνοιξα μια τρύπα στον ουρανό να διαρρήξει χρώματα και ήχους λύπης.
Ήσουν εκεί, έτοιμη ν’ ανασάνεις τον λιγοστό αέρα της κίνησης μου και με κείνον στα στήθη ν’ ανέβεις ψηλά ν’ ακουμπήσεις με τα χέρια τον ουρανό κι απ’ τ’ άνοιγμα του ψηλότερα ακόμα να φθάσεις.
Κ’ ήσουν τάχα δυνατή ή ετοιμόρροπη;
Είχες τάχα το δάκρυ εκείνο φυλαγμένο στην ψυχή να σ’ οδηγεί στις αποδράσεις;
Μόνο που εγώ, σ’ ένιωθα να περνάς λιγοστεμένη απ’ τα ελάχιστα της ζωής κι οργισμένη από τα δύσκολα .
Είχες εκείνο τον ήλιο καρφιτσωμένο στα μαλλιά κι ένα μικρό σα σμαράγδι χαμόγελο να μουσκεύει απ’ τα δάκρυα.
Έκανα να μιλήσω, να ρωτήσω τ’ όνομά σου.
Το κατάλαβες.
«Θαλπωρή», είπες, και «δάκρυ» κι ανέβηκες στο καράβι της νύχτας καθώς εκείνο βυθίζονταν στο σκοτάδι και χάθηκες…
Το παραπάνω κείμενο αναρτήθηκε στις 15.9.07 στο Million Dollar Hotel.
Η φωτογραφία είναι από την τότε ανάρτηση.
22 σχόλια:
ΗΧΕ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΚΟΥΜΠΑΣ ΠΟΙΑ ΦΩΝΗ ΑΓΓΕΛΟΥ ΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΣ?ΔΑΚΡΥ ΠΟΝΟΣ ΧΑΡΑ ΛΥΤΡΩΣΗ .ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ Η ΘΑΛΠΩΡΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΙΣΩΣ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ Η ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΚΑΛΗΜΕΡΑ.
Πόσες εικόνες κατάφερες να ξεδιπλώσεις πάλι τούτο το κουρασμένο βράδυ,ήχε μου!!Πάντα ιδιαίτερος ο ήχος της ψυχής σου προσπερνά τα αδιάφορα κι ακουμπά τα ουσιώδη...τη θαλπωρή και το δάκρυ...Τι άγγιγμα κι αυτό το αποψινό!!!!Νάσαι καλά και νάχεις ενα γλυκόηχο βράδυ!
Μου λέει τόσα πολλά η λέξη "θαλπωρή"!
τόσα όμορφα και νοσταλγικά!
τόσα ποθούμενα!
ίσως να χει να κάνει με την ενδομήτρια ζωή μας;
Ευχαριστώ και καλό βράδυ να χεις!
"Κ’ ήσουν τάχα δυνατή ή ετοιμόρροπη;"
πόσες φορές δεν έχω αισθανθεί έτσι.. και το ένα και το άλλο..
Χάθηκε το καράβι, όπως χάθηκε κι εκείνη. Έφυγαν μακριά. Ίσως έτσι όμως γλιτώσουν και τον κανιβαλισμό που μας απειλεί, φίλε μου.
H φωτογραφία είναι υπέροχη. Και καλά λέει ο Δήμος, γλύττωσαν!
Κατέχεις μια μοναδική ικανότητα να συνδέεις αισθήματα αντιφατικά μεταξύ τους. Φύλαξε Δάκρυ και Θαλπωρή σε μια γωνιά για να τα βρίσκεις όποτε σου λείπουν.
Την καλησπέρα μου...
Καλο μήνα Ιωάννη :)
Συγχαρητήρια για το βιβλίο Ιωάννη .Ωραίο μου φαίνεται .Βέβαια δεν το έχω δει παρά μόνο απ΄το εξώφυλλο αλλά μου φαίνεται κομψή έκδοση .Σε περιμέναμε με τον Βαρβαρήγο που ειναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος .Χάρηκα που τον γνώρισα .Χαλάλι και οι πολλές σελίδες του .Καταπληκτικό το βιβλίο του .Σου εύχομαι καλοτάξιδο το βιβλίο σου .Θα το αγορασω στην πρώτη ευκαιρία.Και θα σου πω τη γνώμη μου .Σου εύχομαι επίσης καλό μήνα και καλό καλοκαίρι.
«Θαλπωρή», είπες, και «δάκρυ» κι ανέβηκες στο καράβι της νύχτας καθώς εκείνο βυθίζονταν στο σκοτάδι και χάθηκες…
Εκείνο το καράβι της νύχτας σε ποια θάλασσα αρμενίζει; Και γιατί δεν περνά από τις συμπληγάδες μνήμες μου;
Φάντασμα μου όλα είναι εντός μας, κι όλα στ’ ακροδάχτυλα φθάνουν απ’ την ανάγκη τους να βγουν προς τα έξω, στα χείλη, στα μάτια…
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ.
Κατερίνα μου καθώς πέφτει η νύχτα όλα είναι καθισμένα στο πλατύσκαλο και μας προσμένουν.
Κουρασμένα που είναι κάποτε τα βράδια…
Καλό ξημέρωμα να έχεις.
Άραγε, Σοφία μου, βρίσκουμε ποτέ τούτη την θαλπωρή;
Όμορφο να ‘ναι το βράδυ σου.
Sourgeal μου σχεδόν πάντοτε ήμαστε όλοι μας ετοιμόροποι.
Ακόμα και πίσω από το δυνατό μας πρόσωπο…
Ίσως και να ‘ναι ο μέσα μας κανιβαλισμός Δείμε.
Τούτος είναι πάντοτε ο χειρότερος.
Πατσιούρι μου πρώτες οι ΙΟΝ και η Ελαφίνι την επέλεξαν.
Τις ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.
Ευχαριστώ κι εσένα.
Baby Lemonade βρίσκουμε την ψυχή μας συνήθως, εκείνη που χάνουμε σε μια σκληρή πραγματικότητα που μας καταδικάσαμε να ζούμε.
Καλώς ήρθες.
Ηλία καλό καλοκαίρι να έχουμε.
Κατερίνα μου σ’ ευχαριστώ.
Όμορφος ο Δημήτρης, δεν κατάφερα τελικά να επιστρέψω νωρίς στη Θεσσαλονίκη.
Όμορφο καλοκαίρι να έχεις και δημιουργικό.
Γεμάτο δυνατά ταξίδι αν το επιθυμείς.
Ακόμα κι αν κάποτε μάθουμε ποια είναι η θάλασσα, Iris μου, και στήσουμε τις συμπληγάδες μνήμες να το σπάσουν ένα περιστέρι θα δείξει τον χρόνο τον σωστό για να περάσει….
Όμορφο βράδυ να έχεις.
Όταν σήμερα κάτι πήγε πολύ στραβά... αναρωτήθηκα που είναι η "θαλπωρη" που έλεγες; Λοιπόν, αυτό το ίδιο στραβά την έφερε κι αυτή αργότερα μαζί του. Τελικά είχες δίκιο...
Ένα υπέροχο βράδυ να έχει κοπέλα μου, κι έτσι ντυμένη καθώς είσαι τούτο το καναρινί φόρεμα να σε βρίσκουν όσα μαζί τους κουβαλούν την θαλπωρή...
Δημοσίευση σχολίου