Εχει κάτι απ το παρελθόν τούτη η εγγραφή σου!αυλές με γιασεμιά ..μυρωδιές μιας άλλης άνοιξης...κρυφές ματιές...και ενα αχ να συντροφεύει τις νυχτες.Υπέροχο!Νάσαι καλά ήχε μου ,μελωδικα ξυπνάς το παρελθόν και ζωγραφίζεις το παρόν.Καλό σου απόγευμα!!
Το Σάββατο 8 Νοεμβρίου και ώρα 19.00 θα συναντηθούμε, συγκάτοικοι και γείτονες του ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟΥ, στη Θεσσαλονίκη, στο "BREAK", στην οδό 25ης Μαρτίου 13. Θα είναι στη Θεσ/νικη και φυσικά στη συνάντηση ο Σωκράτης Ξένος κι ελπίζουμε να έχουμε κοντά μας κι άλλους εκλεκτούς φίλους και φίλες εκτός Θεσ/νικης.
Καναρίνι μου η ζωή μας κρύβεται πίσω από ένα «αχ» μικρούλι όσο το τα βλέμματα μας στον ήλιο. Πρέπει να τα ζούμε ως το τέλος. Ως την άκρη της επιθυμίας. Την αγάπη μου.
Κατερίνα μου το παρελθόν είναι κάτι που σβήνει από το μέλλον όταν εκείνο έρχεται με τα πιο όμορφα του. Οι εικόνες δείχνουν ίδιες μα η ένταση των ανέμων τους, το χρώμα της αγρύπνιας κάτω από τα μάτια; Να είναι πάντοτε όμορφες οι μέρες σου.
12 σχόλια:
ωραία εικόνα δημιούργησαν τα λόγια σου στα μάτια μου...!!καλησπέρα...
όμορφο. κι η εικόνα παραμυθιτικά υπέροχη. νύχτα καλή
Μόλις δυο μέρες πριν πρωτοάκουσα τούτο το τραγούδι...
Κι ενίοτε μια αναχώρηση μένει όπως η καύτρα στο τασάκι. Η τελευταία ρουφηξιά ενός τσιγάρου που βγάζει εκπνέοντας κι ένα μικρούλι αχ.
Εχει κάτι απ το παρελθόν τούτη η εγγραφή σου!αυλές με γιασεμιά ..μυρωδιές μιας άλλης άνοιξης...κρυφές ματιές...και ενα αχ να συντροφεύει τις νυχτες.Υπέροχο!Νάσαι καλά ήχε μου ,μελωδικα ξυπνάς το παρελθόν και ζωγραφίζεις το παρόν.Καλό σου απόγευμα!!
Όμορφο ποίημα-λουλούδι στίχων.
Καλό μήνα!
Γιάννη ελπίζω να σε δούμε!
Το Σάββατο 8 Νοεμβρίου και ώρα 19.00 θα συναντηθούμε, συγκάτοικοι και γείτονες του ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟΥ, στη Θεσσαλονίκη, στο "BREAK", στην οδό 25ης Μαρτίου 13. Θα είναι στη Θεσ/νικη και φυσικά στη συνάντηση ο Σωκράτης Ξένος κι ελπίζουμε να έχουμε κοντά μας κι άλλους εκλεκτούς φίλους και φίλες εκτός Θεσ/νικης.
Αγγελόσκονη μου όμορφες να ‘ναι οι μέρες που ξημερώνουν για όλους μας.
Λάκη τα παραμύθια κάποτε θα μας σώσουν.
Θα το δεις.
Καναρίνι μου η ζωή μας κρύβεται πίσω από ένα «αχ» μικρούλι όσο το τα βλέμματα μας στον ήλιο.
Πρέπει να τα ζούμε ως το τέλος. Ως την άκρη της επιθυμίας.
Την αγάπη μου.
Κατερίνα μου το παρελθόν είναι κάτι που σβήνει από το μέλλον όταν εκείνο έρχεται με τα πιο όμορφα του.
Οι εικόνες δείχνουν ίδιες μα η ένταση των ανέμων τους, το χρώμα της αγρύπνιας κάτω από τα μάτια;
Να είναι πάντοτε όμορφες οι μέρες σου.
ΑΚΒ ευχαριστώ πολύ.
Να μπούμε ήρεμα στο σπίτι του χειμώνα εύχομαι.
Φίλε μου Θοδωρή, έχω άλλο ένα ταξίδι προγραμματίσει για το Σάββατο.
Αν πάει κάτι στραβά και δεν γίνει θα έρθω.
Να είσθε όλοι σας καλά.
Δημοσίευση σχολίου