Πήρε να βρέχει

Μιλούσανε για ταξίδια.

- Μην έρθεις, είπε.

Έξω απ’ το τζάμι ο ουρανός μαύριζε ολοένα.
Μέσα, όλα φυλαγμένα στο ζεστό άγγιγμα του τζακιού.
Πήρε να βρέχει.
Δεν φάνηκε κανείς στον δρόμο.
Στο απέναντι διαμέρισμα ένα παιδί
έχει κολλήσει στο τζάμι το πρόσωπο του.
Έστρεψε το βλέμμα της.
Έπεσε επάνω του..

- Κοίταξε!!!

Κόλλησε έπειτα και το δικό της πρόσωπο στο παράθυρο.
Έβρεχε ακόμα.
Απ’ το πρόσωπο το κολλημένο στο τζάμι πήρε να μπαίνει η βροχή.

Εκείνος είχε γίνει ένα φωτεινό μικρό άστρο
στον λυπημένο ουρανό του δωματίου.



από το e-book¨Ιωάννης Τσιουράκης, Δρόμοι Παλιοί