Ο φύλακας

Είναι που τα καλοκαίρια δεν έρχονται τόσο ξέγνοιαστα πια

είναι που τα συρματοπλέγματα από χρόνια με πληγώνουν

οι πύλες των στρατοπέδων που με πονάνε

φυλακή θυμίζουν κι εγώ ο φύλακας που δε μπορεί να βγει

κι όλα τα τρένα που έβλεπα παιδί να ταξιδεύουν

ταξιδεύουν ακόμα, κι ας γέρασαν

κι ας κάποτε γίνηκαν πλοία στο βαθύ πέλαγο

ακούω το σφύριγμα τους κάθε ξημέρωμα

ακούω τον ψίθυρο τους

ν’ αναζητά μίαν ήρεμη ακόμα τροχιά να διανύσει

ένα κλάμα από γιασεμί

να μοιάζει με βροχή πίσω απ’ το λιόγερμα.