μνήμη Γιώργου Λ. Οικονόμου
επέμενες τόσο να κεράσεις
σα να γνώριζες
πως δε θα είχες άλλη ευκαιρία.
Ήμασταν στη παλιά μου γειτονιά
την ακόμη δική σου
«λίγο πιο πάνω είμαι, θα περπατήσω»
επέμενες και γι’ αυτό
σα να μην ήθελες
σπαραξικάρδιους αποχαιρετισμούς.
Αθήνα 20 . I . 24
1 σχόλιο:
Η ορθόδοξη πνευματικότητα μας προτρέπει σε "μνήμη θανάτου" ως προς την αποφυγή της αμαρτίας. Πόσο δύσκολο...
Είμαι σίγουρη πως ετούτη η αφιέρωση θα ακουμπούσε επάνω στην ψυχή του φίλου σου.
Αιωνία του η μνήμη.
Δημοσίευση σχολίου