Παλιές αμαρτίες

Κλείνουν απότομα οι νύχτες

τα βαριά θυρόφυλλα τους

ξενυχτισμένοι ταξιδιώτες

αργοσαλεύουν νυσταγμένοι

στα βαριά τους τιμόνια

κι οι δρόμοι γυμνοί

θαρρείς καταπίνουν διαβάτες

αυτοκίνητα κι αποστάσεις.

Ξημερώνει αργά

κι όλα, σιωπηλά, προσμένουν τη βροχή

να ξεπλύνει κάθε αμαρτία παλιά.