Απώλεια αθανασίας

Είναι η ενοχή που νιώθουμε
καθώς νυχτώνει
για το που δεν ανοίξαμε τα φτερά
που βρήκαμε ένα πρωί
στο πίσω μέρος της ψυχής μας
να μετρήσουμε του χρόνου
και τ’ ουρανού τ’ απροσμέτρητο
κι έτσι
απωλέσαμε την αθανασία.