Κοίτα πως σβήνουν οι άνθρωποι
λυπημένοι
μέσα στα τρένα
χαμένοι σε σκέψεις
που άλλο δε βρήκαν τόπο
να ριζώσουν
μετρούν τις στάσεις
μαθαίνουν τα ονόματα τους
μετρούν τους επιβάτες κάθε σταθμού
εκείνους που ανεβαίνουν
αυτούς που κατεβαίνουν
κι όσους απομένουν περιμένοντας.
Χρόνια τώρα ίδιες διαδρομές
ίδια πρόσωπα στις αποβάθρες
ίδιες σκέψεις
και το νοσταλγικό χρώμα του Οκτώβρη
πεσμένο πάνω στα ρούχα
όπως το αντίο του αποχαιρετισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου