Ξύλινα σπαθιά

Δεν έχουμε πια
τα ξύλινα παιδικά σπαθιά μας
μήτε βέλη από καλάμι στη φαρέτρα

φτιάχνουμε ορύγματα
στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών
σκοτωνόμαστε
από τα παράθυρα των αυτοκινήτων

ματώσαμε τις λευκές μας σημαίες

χάσαμε κάθε ελπίδα ειρήνης
από θρανίο σε θρανίο ο πόλεμος
από τάξη σε τάξη

με δανεικά αγοράζουμε τις λέξεις
με δανεικά χτίζουμε τις αποστάσεις
με δανεικά γκρεμίζουμε τις ζωές μας

εκπέσαμε και της ψυχής
έχοντας τόσο μίσος στη συνείδηση μας.