Χαθήκαμε στις σιωπές και τ’ ασφοδίλια
γέρασαν μέσα μας κ’ οι αποστάσεις
δε μακραίνουμε πιά
μόνο στου χρόνου το πέρασμα δε λυγίσαμε
κι εκείνο το σκουριασμένο ντουλάπι
θα στέκει αγέρωχο στη θλίψη της βροχής
φυλάσσοντας ζωντανό
κάποιο άγγιγμα κρυφό μέσα απ’ το ρούχο
μια σταγόνα αρώματος πάνω στο πέτο
από την ορμή μια νιότης που σίγασε
αφήνοντας τη θέση της στη νοσταλγία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου