Απόψε πάλι με κατακλύζεις

«Απόψε πάλι με κατακλύζεις.

Στρέφω το πρόσωπο μου στον καθρέφτη κι ότι κοιτάζω είσαι εσύ.

Ότι ανασαίνω είσαι εσύ.

Όπου υπάρχω…

 

Θα μου πεις καληνύχτα.

Τα χέρια θ’ απλώσω να πιάσω τη λέξη, την αίσθηση της να έχω συντροφιά μέχρι το ξημέρωμα.

 

Κι απόψε πάλι, θα τυλιχτούμε τις ανείπωτες λέξεις.

Θα κλειστούμε, σ’ ένα δωμάτιο εσύ, σ’ εν’ άλλο εγώ.

Ανήμποροι να κατανικήσουμε τις αποστάσεις.

Για λίγο μόνο μας φέρνουν κοντά κάποια τρένα ή λεωφορεία…

Για λίγο μας βάζουν μιαν ανάσα στο στήθος κι έπειτα πάλι πίσω την παίρνουν.

 

Απόψε πάλι, θα βυθιστούμε στην αίσθηση την καυτή της βραδιάς και σ’ ότι πίσω της άφησε η πανσέληνος θα βαδίσουμε ως το ξημέρωμα…»

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου