Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Xάρτινο φεγγάρι

Βγήκε ένα χάρτινο φεγγάρι στον ουρανό

απλώσαμε μπουγάδα

ασπρόρουχα η ψυχή μας στην αγκαλιά του.

 

Τόσες σιωπές περάσαμε

μ’ ασκήσεις μοναστικές

για να ‘χουμε το χαμόγελο στα χείλη..




από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Αίθουσα Αναμονής - Εισιτήρια

10 σχόλια:

logia είπε...

Αχ αυτό το χάρτινο φεγγάρι, πόσα ασπρόρουχα των ψυχών μας έχει αντέξει απλωμένα χρόνια και χρόνια τώρα...
γιαυτό το αγαπάω!
καλημέρα

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ είπε...

Την καλημέρα μου!

AlexMil είπε...

γεια σου

Και ακόμη τόσες θα περάσουμε
στη ψυχή μας,
για να δώσουμε τη μυστική ελπίδα

ομορφη σκέψη

τα λέμε

lakis είπε...

Λιτά και όμορφα. Μέρα καλή

Μαργαρίτα είπε...

...έτσι αποκοιμηθήκαμε
καρτερώντας μίαν αυγή
που στο χάραμα της όψης της
θα φεγγοβολούσαν τα όνειρά μας

Χαμογελαστή να είναι η μέρα σου ***

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κι εγώ το αγαπώ Λόγια μου, μονάχα που δε γνωρίζω αν έχω πια ασπρόρουχα για ν’ απλώσω…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλησπέρα Θοδωρή!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Άλεξ, πολλές θα περάσουμε, μόνο που η ελπίδα τις φορές τις πιο πολλές θα παραμείνει στο τέλος μυστική, και καλά, πολύ καλά κρυμμένη.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

…και κατά βάθος πάντοτε λυπημένα…
Όμορφο σαββατοκύριακο να έχεις Λάκη.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Πόσο μακριά στέκει άραγε η αυγή αυτή;
Και, Μαργαρίτα μου, σε ποιο βαθύ πηγάδι παίζει τα πεντόβολα της και δε φαίνεται στο βάθος του ορίζοντα;

Καλώς μας έφερες πίσω το χαμόγελο σου από τις χώρες του παραθερισμού σου…