Σάββατο 26 Μαΐου 2007

Όνειρα

Πίσω από τις κλειστές πόρτες των δωματίων
υπάρχουν τα τραγούδια μιας εποχής εξαντλημένης
στέκουν σα φανοστάτες στις άκρες τους
και φωτίζουν τα χρόνια
κάθονται στο πάτωμα παίζοντας παιγνίδια
και κάποτε σκύβοντας κάτω από το κρεβάτι
για ένα ζάρι που ξέφυγε
ανακαλύπτουν τις αγωνίες και τα όνειρα
φυλαγμένα σ’ ένα κοφίνι ή σ’ ένα κουτί
ζωγραφισμένο στο επάνω μέρος με άνθη λεμονιάς.

Αργά τα βράδια μαζεύονται στην άκρη του κήπου,
δίπλα στη μεγάλη καγκελόπορτα
άλλοτε πάλι στα παγκάκια και την αιώρα πίσω από το σπίτι
μιλούν για εκείνα που θα ‘ρθουν
για εκείνα που από τότε χάθηκαν
και για στιγμές νομίζω πως τ’ ακούω να κλαίνε
μα όταν προβάλει κανείς – από λάθος περισσότερο –
στον τόπο της λιτανείας τους
με κινήσεις βιαστικές σκουπίζουν τα δάκρυα από τα μάτια
νομίζοντας, αν δε γνωρίζεις,
πως ζωγραφίζουν εικόνες στον αέρα.

Άλλοτε κάθονται μαζί μας δίπλα στο τζάκι
αγγίζουν τους ώμους
και τα πιο τρυφερά ίσως
μας αγκαλιάζουν.

Ένα βράδυ
- σε κάποια πανσέληνο καλοκαιριού πρέπει να ήταν -
βρήκα τα πιο μικρά χρόνια
κρυμμένα στις κουβέρτες της μεγάλης ντουλάπας
να μοιράζουν τα κομμάτια ενός ήλιου χαρούμενου.

Από τότε ψάχνω να βρω έναν ήλιο χαμογελαστό
μες στους αιώνες.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όμορφη η σελίδα σου μα η γραφή σου ακόμα πιο όμορφη. Θαυμάσια θα έλεγα. Να είσαι καλά και όμορφο ΣΚ να περάσεις.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου.

Εύχομαι με την σειρά μου καλό Σαββατοκύριακο.

Ανώνυμος είπε...

uperoxo!!