Δευτέρα 28 Μαΐου 2007

Των ματιών σου οι δρόμοι

Ξημέρωσα με την βροχή τ’ ουρανού στων δακτύλων τις άκρες.
Μουσκεύει ό,τι αγγίζω.
Τα μάτια μου αγγίζω, την ψυχή μου.
Απλώνω τις λέξεις που σου γράφω, να στραγγίσουν πρέπει τα δάκρυα τους πριν τις διαβάσεις.
Έμαθα να βαδίζω στις λάσπες, να κυλιέμαι, να ανασαίνω τον βρόμικο αέρα τους και τώρα εσύ με βγάζεις, μ’ ανατέλλεις σε πρωινά ηλιόλουστα, σε νύχτες ξεκούραστες με κοιμίζεις σ’ έναν ύπνο από χρόνια χαμένο.

Απορροφώ των ματιών σου τους δρόμους, τις αποστάσεις που διανύουν για να με φτάσουν, την απαλότητα στων κινήσεων σου το πέρασμα.
Μένω βουβός να κοιτάζω το παιγνίδι, τον χορό, του κορμιού σου το λίκνισμα στου φεγγαριού τα παραμυθένια μονοπάτια.
Παιδί και γυναίκα κι άρωμα καλοκαιριού στους χειμώνες μου.
Πονάω, πώς να το κρύψω;
Δεν έμαθα στην τόση σου ομορφιά.
Για να πω την αλήθεια όμορφα στη ζωή μου υπήρξαν ελάχιστα μόνο ηλιοβασιλέματα παγωμένα κι αυτά.
Πλάστηκαν όλα τους στην καρδιά του χειμώνα.
Έτσι λοιπόν βαδίζω πιο αδόκιμα από ποτέ.
Γυρεύοντας μονάχα των ματιών σου το πλάνεμα.
Δεν αξιώθηκα τίποτε άλλο.

20 σχόλια:

fish eye είπε...

αυτο μου αρεσει σ εσενα..που απλωνεις τις λεξεις.. αφου καλα καλα τις εχεις πλυνει,τριβοντας πολλες φορες στο χερι,κι επειτα τις μαζευεις στεγνωμενες,τις σιδερωνεις και τις τακτοποιεις ανα ομαδα,φρεσκοπλυμενες και μυρωδατες, στα συρταρακια τους..
την καλημερα μου..:)

Ανώνυμος είπε...

Ίσως και να είναι εκείνο που τις κάνει και πονάνε περισσότερο.

Μια καλημέρα ηλιόλουστη κι από εμένα.

Ανώνυμος είπε...

Τι εννοείς Φεγγαροαγκαλιασμένη μου;

BeBe είπε...

Καλημέρα ήχε μου.
Βαδίζουμε χωρίς προορισμό, μέσα σε σκέψεις και θύμησες αναζητώντας ό,τι μας γαληνεύει. Ένα πλάνεμα, ένα βλέμμα, μια αγκαλιά.
Πανέμορφο όπως πάντα. Φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα bebe.
Σ' ευχαριστώ πολύ.
Εύχομαι να πέρασες όμορφα το Σαββατοκύριακο.

~Αερικό~ είπε...

Μελαγχολικέ Ήχε, τα θλιμμένα σου λόγια σα στάλες πέφτουν στη γη της ερημιάς.

Αγγελική Στ. είπε...

Μα τα χειμωνιάτικα ηλιοβασιλέματα δεν είναι τα πιο όμορφα;;;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φοβούμαι το αποτέλεσμα του ποτίσματος αυτό Αερικό.
Το φοβούμαι…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Τα ηλιοβασιλέματα του χειμώνα έχουν κάτι μαγικό.
Πρέπει όμως να μη νιώθεις μόνος καθώς τα κοιτάζεις…

mad2luv είπε...

μια ματια ειναι ικανη να σε παει στο ζενιθ ή στο ναδιρ...αρκει να αξιζει...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλά το λές αρκεί να αξίζει..

mad2luv είπε...

μπα..καμια φορα ειμαστε μαζοχες και δεν μας πειραζει,αν ειναι απο ατομα που αγαπαμε..

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Είπα να μην το πώ αυτό..
Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα μαζοχισμού. ;-)

Ανώνυμος είπε...

οΛΑ...ΔΥΣΤΥΧΩΣ...Ή ΕΥΤΥΧΩΣ....

mad2luv

melomenos είπε...

με μελαγχόλησες αλλά μου έφερες θύμησες παλιές
αναμνήσεις στην καρδιά του χειμώνα
να είσαι καλά!
καλησπέρα σου

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλό βράδυ να έχεις melomene.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μελαγχολικό, όπως η γκριζάδα του 'ρανού, αρκετές μέρες τώρα.
Χείμαρρος συναισθημάτων, σαν τη βροχή που χτυπούσε τα τζάμια μου σήμερα
Καλό σου βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

Τώρα που σταμάτησε το χτύπημα της βροχής επάνω στο πεζούλι, φθάνει ο ήχος των αυτοκινήτων από τον παρακείμενο δρόμο.
Κάποιοι κάπου πηγαίνουν, πάντα κάποιοι κάπου θα πηγαίνουν.
Και τα συναισθήματα δρασκελούν κι αυτά ντυμένα την μελαγχολική τους διάθεση μέσα στους δρόμους που αθελά τους γίναν παιδιά της βροχής.
Κάπου πηγαίνουν.
Πάντα κάπου θα πηγαίνουν...

Xνούδι είπε...

στο είπα πως πονάει η ομορφιά. Μα δεν με πίστεψες.
Ασχημονώ στο ωραίο για να το αντέξω. Μόνο γι΄αυτό...

(όταν βρέχει εγώ γιορτάζω)

Ανώνυμος είπε...

Κοίτα να δεις ομοιότητες!