Καλοκαιρινή Μυθοπλασία - II (Έρημος)

Τούτη η έρημος στοιχειώνει τις αποστάσεις
 
Φυλάκισε τα βήματά σου

σ’ αραχνιασμένους καθρέφτες
των χεριών την κίνηση

σε μια πλαστικότητα θεατρική
δεν μπορείς να πετάξεις στον ήλιο.
 
- ο Ίκαρος παραμονεύει το επόμενο θύμα του
ψάχνει σύντροφο για το μεγάλο ταξίδι -
 
κι εγώ, σε νιώθω
π’ ανοίγεις κλείνεις τα φτερά των αγγέλων
κι αιωρείσαι.
 
Νύμφη παράξενη του καλοκαιριού
σ’ άδειους καιρούς πασχίζεις να πετάξεις
κι ο χρόνος δεν σου αρκεί.
 
Αφέθηκε η αιωνιότητα στους ανθρώπους
και χάθηκε.

 

απο το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Ήχος Πλάγιος. Μόνος... δεύτερη γραφή